Vrijwilligerswerk in Ghana via Moon&Star heeft het afgelopen jaar een behoorlijke verandering ondergaan zoals je al hebt kunnen lezen in ons blog “Vrijwilligerswerk in Afrika, nog van deze tijd?!”.

Irene was één van de eerste vrijwilligers die deelnamen aan vrijwilligerswerk 2.0 en ze vertelt graag over haar ervaring in het buitenland. Iets wat wij enorm op prijs stellen!

Het begin van mijn geweldige Ghana avontuur:

Een avontuur wat je ooit eens moet maken; van luxe bussen, naar opgepropt in een taxi. Van goede asfalt wegen naar wegen met enorme gaten waar je slingerend overheen rijdt. Kinderen die allemaal aandacht van je willen en volwassenen die vaak heel blij zijn om je te zien en je iets te vragen hebben. Het eten, de cultuur en de mensen, om het te ervaren moet je het toch echt zelf meemaken. Maar in deze blog post hoop ik jullie toch een kijkje te kunnen geven in hoe ik mijn avontuur heb beleefd.

Voor dat ik begin over mijn vrijwilligerswerk avontuur in het buitenland, ga ik mezelf even voorstellen: 

Mijn naam is Irene de Vries, 21 jaar en studeer fysiotherapie in Groningen. Al vanaf jongs af aan wil ik graag naar Afrika, om kinderen een leuke tijd te bezorgen en te helpen waar nodig. Twee jaar geleden ben ik voor een week naar Ceuta geweest( Noord-Afrika)en nu was het toch tijd om verder Afrika in te gaan. In juli ben ik 4 weken naar Moon & Star Guesthouse gegaan in Banko om vrijwilligerswerk te doen. Wat een avontuur was dit! 

Irene voor vertrek, vrijwilligerswerk Ghana

Vrijwilligerswerk in het buitenland via Moon&Star, de voorbereiding

Voordat ik naar Ghana kwam had ik al veel contact gehad met Patries over het programma. Vier weken voor vertrek begon het voorbereidingsproces; Vragen over wat mijn ideeën waren over Ghana, hoe ik het hele avontuur voor me zie, wat zijn mijn verwachtingen, maar ook die vanuit Moon & Star. Een fijne manier om meer over elkaar te weten te komen.

Het is zover! Mijn Ghana avontuur begint


En toen was het zomaar 12 juli en stond ik op Schiphol om richting Ghana te vertrekken. Na een goede en voorspoedige vliegreis van zo’n 6,5 uur kwamen we aan op Accra airport. We liepen de warmte tegemoet en zagen direct tussen alle mensen Patries & Toon staan. Fijn om elkaar dan in het echt te zien na alleen videobellen en mail contact. We werden direct ondergedompeld in de Afrikaanse cultuur, krap op de achterbank en richting een tentje om ons eerste Afrikaanse biertje te drinken met livemuziek op de achtergrond. Het was een fijne avond!  Direct beetje gewend raken aan mensen die op je af komen, vragen aan je stellen en zelfs een jongen die verkering met me wilde. Laten we dat nog maar niet doen op m’n eerste avond?

De reis van Accra naar Banko-Ashanti

De volgende ochtend gingen we met de taxi naar ‘The Circle’ in Accra om vanuit hier een super luxe bus(VIP bus) te nemen naar Ejisu. Iets wat ik dan niet verwachtte, maar een bus met airco, leren stoelen en dus een super fijne zitplaats. Bussen rijden hier pas wanneer ze vol zitten, maar gelukkig kochten we de laatste plaatsen dus konden we snel vertrekken. De reis duurde zo’n vier uur met een tussenstop voor een toiletbezoek en om eten te kopen. Vooraf leek het me een ontzettend lange reis, maar dat was niet het geval. Gekletst, rustig gezeten en genoten van de prachtige omgeving, want wat zie je al veel tijdens deze busreis. 

In Ejisu namen we een taxi richting Banko. De omgeving werd steeds mooier en groener. En de wegens werden steeds slechter, gaten in de wegen en soms reden we van links naar rechts om de slechtste gedeeltes te ontwijken. Ja dit is Afrika!

We zijn er! Moon&Star guesthouse

Het laatste stuk was alleen maar wegen van rood zand en toen kwamen we eindelijk aan op de eindbestemming voor vier weken: Moon & Star guesthouse. In het echt nog mooier dan op de foto’s.

Patries leidde ons rond over het terrein en liet mijn kamer zien, heerlijke plek om voor een tijdje te verblijven. Vooral buiten zitten met het uitzicht op ‘the prayer mountain’(Of was het de andere? Haha) is prachtig en ook s’ochtends een heerlijk plekje om rustig wakker te worden.

Alhoewel je dan wel de lokale radio op de achtergrond hoort, die je graag rond half 5 wakker maakt om de dag vroeg te beginnen. Maar ook hieraan raak je gewend na een tijdje.

Wil je, net als ik, de volgende delen van Irene’s verhaal over vrijwilligerswerk en haar ervaringen in het buitenland ook lezen? Volg ons op Facebook en Instagram zodat je weet wanneer haar volgende blog online komt!